Rode lippen, zwarte haren
Kijk me aan, ik wil je enkel maar beloven
Dat ik altijd van je hou
Kijk me aan, je moet de woorden niet geloven
Die ik zelf niet eens vertrouw
Als ik zeg dat ik je beter maar een tijdje niet moet zien
Als ik denk dat ik een slechter leven leid, dan ik verdien
Als mijn hoofd me van ‘t gevoel lijkt te beroven
Hoeveel ik hou van jou.
Help me even op de been, laat me niet te lang alleen
Als ik moe ben van de wereld om me heen.
Kijk me aan, ik voel de onrust diep van binnen
Vertel me dat het went
Kijk me aan, wat moet ik met mezelf beginnen
Zeg me dat je dit herkent
Zeg me dat het overgaat en laat me slapen in je schoot
Hou me vast als ik ontwaak, laat me ontsnappen aan de dood
Het is gemakkelijk om een uitvlucht te verzinnen
Als jij niet bij me bent.
Help me even op de been, laat me niet te lang alleen
Als ik moe ben van de wereld om me heen.
Kijk me aan, ik wil vanavond met je vrijen
De gloed op je gezicht
Kom bij mij, ik wil de warmte van je dijen
Tot aan het morgenlicht
‘k Wil het rode van je lippen en het zwarte van je haar
‘k Wil de lach, wanneer we uitgeput wat praten naast elkaar
‘k wil de tranen en desnoods een vechtpartij en
Een kus voor dit gedicht.
Help me even op de been, laat me niet te lang alleen
Als ik moe ben van de wereld om me heen.
